+31 (0) 6 44272469
info@idnl.org

Guerrilla of centralisatie?

Guerrilla of centralisatie?

De recente geschiedenis van de Alt-Right-beweging (zie hier) kan ons een en ander leren over de voordelen en gevaren van centralisatie.

Onze situatie is vergelijkbaar met de Vietnamezen tegenover de Amerikaanse supermacht. In een directe confrontatie met de ons vijandige heersende klasse delven we het onderspit. Dit geldt voor een fysieke confrontatie met antifa/ leger/ politie, maar ook voor een directe confrontatie met de vijandige media: de meeste nationalisten lopen het risico dat hun leven zwaar beschadigd wordt door ‘doxxing’.

Het antwoord van de Vietnamezen was een guerrillaoorlog op zowel fysiek als mediagebied. De Amerikanen bliezen uiteindelijk de aftocht, gek gemaakt, gedemoraliseerd en uitgeput. Belangrijk voor hun overwinning was wel dat bepaalde groepen in het Amerikaanse Establishment, met name de media, op hun hand waren. (zie hier voor het belang van steun vanuit de heersende klasse).

Ook de Alt-Right voerde aanvankelijk een succesvolle guerrillaoorlog. Ze hadden geen centrale leider die door het Establishment kon worden gedemoniseerd, omgekocht of geterroriseerd. Het ‘trollen’ werd gedaan door los-vaste anonieme leden, als sluipschutters vanuit de struiken. Als de getergde linksen verhaal probeerden te halen was er geen Alt-Right-kopstuk dat zich als schietschijf aanbood door met Nazisymbolen rond te paraderen.

Zo paste de Alt-Right de strategie toe van ‘het omarmen van de burgers’, dat wil zeggen: zij dwongen de vijand hun woede op gewone burgers te richten om de guerrilla’s aan te vallen. Hillary Clinton schold bijvoorbeeld de helft van de Amerikanen uit als ‘deplorables’ uit frustratie over de opkomst van de Alt-Right. Linkse activisten zijn vooral reactief, en kennen geen zelfbeheersing (waarschijnlijk zien ze zelfs zelfbeheersing als ‘fascistisch’). Ze willen per se hun frustratie botvieren, en toen de Alt-Right zich niet aanbood als schietschijf gingen ze de Alt-Light en ‘normies’ aanvallen. Dit wekte de woede van vele gewone burgers, wat hen onze kant opdreef.

Deze strategie is echter niet mogelijk als er duidelijk identificeerbare doelwitten zijn waarop de heersende klasse haar aanvallen kan concentreren. Het is dus zaak om geen sterke openbare centralisatie na te streven, en niemand aan te bieden als schietschijf. Het gaat er om links zo ver te krijgen dat ze àlle blanken aanvallen. Daardoor zullen gewone burgers zich meer in onze richting bewegen.

De geschiedenis van de Alt-Right illustreert nog twee nadelen van centralisatie. In de eerste plaats ontbrandde er een  strijd om het leiderschap, of eigenlijk: er was groot verzet tegen de centrale plaats die Richard Spencer probeerde te verwerven. Dit leidde bijvoorbeeld tot een hoogoplopend conflict met de schrijvers van Counter-Currents, VDare, Affirmative Right en The Occidental Observer. In de tweede plaats werd een intense strijd gevoerd over de centrale ideologie, die steeds meer extreem, neonazi, anti-homo en vrouwonvriendelijk werd, zodat de sfeer verziekte en vele mensen afhaakten. Ook ging het voordeel verloren van vele verschillende benaderingswijzen waardoor vele verschillende mensen konden worden aangesproken.

Zijn er dan geen gunstige vormen van centralisatie voor ons in de huidige context? Ik denk dat het erg nuttig kan zijn een reservoir van deskundige en capabele mensen te creëren (selecteren en opleiden) die het volgende zouden kunnen betekenen voor de nationalistische beweging:

– kopstukken om in het openbaar nationalistische standpunten uit te dragen
– ondersteuning van andere bewegingen, met name op het gebied van initiatief/leiderschap
– contact leggen en beïnvloeden van delen van het Establishment, zoals bedrijven
– infiltratie van bestaande politieke partijen. Grote voorbeelden zijn Deng Xiaoping, die de Chinese communistische partij omvormde in een min of meer fascistische partij, de joodse neo-conservatieven die de Amerikaanse Republikeinse partij in een linksige partij veranderden, en misschien Sebastian Kurz, die de Oostenrijkse conservatieve partij in een anti-immigratiepartij veranderde. Sluit je aan bij een partij en zorg dat ze jou volgen.

Deze opzet is enigszins te vergelijken met een ridderorde of een religieuze orde zoals de Jezuïeten. Er is grote behoefte aan deskundige mensen, want op een bepaald moment zal de nationalistische beweging zijn defensieve houding moeten en kunnen laten varen, en dan is er behoefte aan politiek leiderschap en structuur.



___

Deze website is een initiatief van de culturele vereniging ‘Identiteit Nederland‘. Voor vragen en contact klikt u hier.


Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *